vastgemaakt, die met leder overtrokken waren; er stak een lederen riem door, waarmee de vrouw de zak aan de arm droeg. De opening van de zak was eng, maar kon bij het ingieten trechtervormig opengetrokken en weer gesloten worden. Ledig hing de zak plat aan de zijde neer; gevuld zette hij zich rondvormig uit en bevatte dan zoveel als een gewone wateremmer. 542. Zo zag ik die vrouw de heuvel moedig opklimmen om uit de bron water van Jakob voor zich en anderen op te halen. Ik heb haar zeer lief, want zij is goedaardig, geestrijk en vrijmoedig; zij heet Dina (van Fotina, zoals zij in het Romeins martyrologium genoemd wordt); zij is het kind van een gemengd huwelijk en van de Samaritaanse sekte; zij woont te Sikar, maar daar is zij eigenlijk niet geboren; men noemt haar daar Salome, zonder haar verleden te kennen of van haar tegenwoordige verhouding op de hoogte te zijn. De dorpelingen kunnen haar en haar vermeende man allerbest lijden, omdat ze beide zo spraakzaam, gedienstig, vriendelijk en menslievend zijn. Door de bochten van het pad kon Dina de Heer niet eerder zien, dan wanneer ze voor Hem trad. Zijn aangezicht, nu Hij daar zo eenzaam en dorstend aan de weg nabij de bron zat, had iets buitengewoon verrassend (cfr. fasc. 13, nr. 438, voetnoot 199). Hij was met een lange, witte tuniek van fijne wol met brede gordel als met een albe bekleed; het was een profete-rok, die de leerlingen van zijn gezelschap Hem plachten na te dragen. Jezus gebruikte die, wanneer Hij in buitengewone openbare gelegenheden als leraar optrad of als profeet een belangrijk werk verrichtte, (zoals hier). Onverwacht zag de vrouw zich vóór Jezus geplaatst. Een man … op een eenzame plaats … zij schrok. Automatisch liet ze haar sluier voor haar aangezicht neer en aarzelde voorbij te gaan, want de Heer zat aan de rand van de Fascikel 15 814