kinderen van Israël door de woestijn en over de verdeling van het land van Kanaän (Num. 33 en 34). Ook uit Jeremias werd er iets voorgelezen. In de synagoge bevonden zich 12 hardnekkige Farizeeën, die met Jezus disputeerden. Jezus sprak van de nabijheid van het Rijk Gods, waarmee zij niet zouden kunnen doen zoals met het Rijk van Kanaän; Hij bracht die oude gebeurtenissen in verband met de omstandigheden van het nieuwe godsrijk en zegde dat zij nog steeds zoals toen, in de woestijn rondzwierven en dat degenen die tegen het Rijk Gods morden en in opstand kwamen, in de woestijn ook zouden sterven. Hij maakte nog gewag van de straf van Jeruzalem; er zou een tijd komen dat de tempel niet meer zou bestaan, een tijd waarin Jeruzalem niet meer te herkennen zou zijn (cfr. Mt. 24, 2). Hij sprak nogmaals over de heer van de wijnberg die zijn Zoon zendt, die zij zouden buitengooien en doden; Hij illustreerde dit met een psalmtekst, waarin sprake is van de steen die de bouwlieden verwerpen en die hoeksteen wordt, en Hij verklaarde dat die verworpen steen het symbool was van de Zoon van de Heer van de wijnberg, die Hoeksteen zou worden (Ps. 117, 22: Mt. 21, 33-45). Ook over Elias en Elizeüs sprak Hij. Zij kwamen met strikvragen voor de dag; zij toonden een rol en vroegen wat het beduidde dat Jonas drie dagen in de buik van de walvis was geweest? Hoewel de verklaring die Hij hiervan gaf, algemeen bleef, was ze nochtans voor hun begrip zeer duidelijk en verstaanbaar: de gedode Messias zou drie dagen in het graf rusten en naar de onderwereld tot de schoot van Abraham af dalen (zoals Jonas in de walvis tot het diepste van de zee), maar er weer uit opstaan (Mt. 12, 38-42; Lk. 16, 22). Fascikel 15 840