uren van hier (17 km) en ongeveer 2 uren (7 km) van Samaria verwijderd lag. Deze stad was als een brandpunt van Sadduceïsme. Tijdens de vervolgingen tegen de leerlingen na het paasfeest, hadden de Sadduceeën van hier, net zoals de Farizeeën van Gennabris (fasc. 13, nr. 461), verscheidene leerlingen gearresteerd en met gevangenschap en uitvraging gekweld. Ook hadden enigen van hen Jezus reeds beloerd gedurende zijn prediking in de herberg bij Sikar (nr. 553, 2 augustus), waarin Hij met nadruk de hardvochtigheid van de Farizeeën en de Sadduceeën jegens de Samaritanen had gehekeld. Zij hadden toen reeds een plan ontworpen om Jezus strikken te spannen en hadden met dit doel Hem verzocht de sabbat naar Atarot te komen vieren. Maar Hij doorzag hun list en daarom ondernam Hij de langere weg naar Ginea. Ook met de Farizeeën van daar hadden zij onderhandeld; en de zaterdagmorgen zonden zij afgevaardigden met de boodschap: “Gij hebt wonderschoon over de liefde tot de evenmens geleerd: men moet zijn naaste beminnen, zoals zichzelf. Wees derhalve zo menslievend naar Atarot een zieke te komen genezen. Wilt Gij ons dit teken toestaan, dan zullen wij allen, ook de Farizeeën van Ginea, in U geloven en U helpen om uw leer in het gehele gewest te verspreiden.” (Waarschijnlijk waren die Farizeeën de vrijdagnamiddag naar Ginea  gereisd en hadden zij Jezus de zaterdagmorgen aangeklampt …   of ze beschikten over een voorwendsel om zulk een weg op de  sabbat af te leggen.)   Jezus echter kende hun boosheid en doorzag hun bedrog. De bedoelde zieke lag al een paar dagen onbeweeglijk en dood; zij maakten de stadbewoners wijs dat hij in een bewusteloosheid lag; zelfs zijn vrouw was onkundig van zijn dood. Had Jezus hem opgewekt, zij zouden gezegd hebben dat Fascikel 15 846