Hij hing hun het beeld op hoe zij Degene, die hun ter hulp kwam, door hun mishandelingen en folteringen zouden misvormen, doch ook hoe Jeruzalem daarvoor gestraft zou worden. De heilige Gemeente zou dan nog maar zeer klein zijn, doch de Heer zou ze groot maken en haar vijanden verdelgen (Al trekken uit Jes. 1). Vervolgens drong Hij aan op bekering. Indien zij ook gans met bloed bedekt waren, hadden zij slechts tot God te roepen en zich te beteren en zij zouden rein worden; Hij sprak in zijn onderricht ook nog over Manasse, die een ondeugende koning, een schandalig mens, een grote deugniet en godslasteraar geweest was en tot straf gevangen genomen en naar Babylonië in ballingschap gevoerd werd. Hij had zich echter bekeerd, tot God gebeden en de vergiffenis van zijn zonden bekomen (II Kon. 21, 1-18). Tenslotte sloeg Jezus een andere rol open, als op goed geluk af en las er de woorden van Jesaja: “Zie, een maagd zal baren.” (Jes. 7, 14), en Hij verklaarde dit als een voorspelling op Hemzelf, op de komst van de Messias. Dezelfde passage had Hij tijdens zijn verblijf te Nazareth, vóór zijn doop, op gelijke wijze uitgelegd, doch zij hadden Hem gehoond en spottend gezegd: “Boter en honig hebben wij Hem niet veel bij zijn vader, de arme timmerman, zien eten.” (Dit heeft K. toen echter niet vermeld). 572. De Farizeeën en vele andere Kafarnaümnaren waren geenszins tevreden, omdat Hij hun zo scherp over de ondankbaarheid leerde; want zij hadden een compliment verwacht, omdat zij Hem zo goed ontvangen hadden. De lering duurde vrij lang, en toen Hij uit de synagoge Fascikel 15 872