ging, hoorde ik twee Farizeeën mekaar toefluisteren: “Daar zijn zieken aangebracht; zou Hij het wagen hen op deze sabbat te genezen?” De straat was met fakkels en vele huizen met lampen verlicht. Enige huizen van mistevredenen waren donker. Overal waar Hij voorbijkwam, had men zieken vóór de huizen geplaatst met fakkels er bij. Verscheidene, die op de armen van familieleden steunden, werden bij licht er nog bijgebracht en in de deuren geleid; groot gewoel vervulde de straten. De genezenen juichten, terwijl verscheidene bezetenen Hem tegen- schreeuwden en dezen verloste Hij met een bevel. Één van hen zag ik vervaarlijk, wild en woedend op Hem toespringen. Met een schrikwekkend, verwrongen gelaat, en te berge gerezen haren schreeuwde hij Jezus in het aangezicht: “Gij! wat wilt Gij hier? Wat komt Gij hier doen?” Jezus stootte hem achteruit met de woorden: “Vaar uit hem satan!” en ik zag de man zo geweldig neerbonzen, dat zijn hals en benen schenen gebroken te moeten zijn, maar spoedig stond hij geheel veranderd en vreedzaam op en knielde onder tranen van dankbetuiging vóór Jezus neer, van wie hij een vermaning kreeg om zich te beteren. Zo zag ik Jezus in het voorbijgaan nog andere genezingen doen. Hierop zag ik Jezus met de leerlingen in de nacht naar het huis van zijn Moeder gaan en onderweg was ik getuige van hun natuurlijk en menselijk gesprek. - Petrus had het over zijn huishouding en beweerde dat door zijn herhaalde en langdurige afwezigheid veel werk ongedaan was gebleven; reeds had hij aanzienlijke verliezen geleden, ofschoon hij voor vrouw en kinderen en schoonmoeder te zorgen had. Fascikel 15 873