Jezus te Betsaïda. 579. Maandag, 12 augustus. – Jezus ging met zijn leerlingen uit het huis van Maria aan de noordkant van het dal (of vlakte van Gennezaret), om de voet van de heuvel (dem Abhang des Berges entlang), naar Betsaïda, wat ongeveer een uur gaans betekende. Ook de H. Vrouwen begaven zich uit het Huis van Petrus daarheen; zij traden in het huis van Andreas, dat aan het noordelijk einde van de stad gelegen was; dit huis was in een goede toestand, maar niet zo groot als het huis van Petrus. Betsaïda is een kleine vissersstad, waarvan alleen het middendeel een weinig landwaarts in ligt; de twee einden strekken zich smal naast het Meer uit. Van de scheepsplaats van Petrus ten noorden (van Betsaïda) ziet men het vóór zich liggen het wordt hoofdzakelijk door vissers bewoond en bovendien door dekselwevers en tentenmakers. Het volk is wat ruw, maar eenvoudig en (tegenover de overige bevolking) komt het mij steeds voor zoals hier bij ons de turfstekers vergeleken bij onze overige landgenoten. De deksels worden van geiten- en kamelenhaar vervaardigd; de lange haren welke de kamelen aan de hals en op de borst hebben, worden verwerkt tot franjes en afboordsels aan de zomen, omdat ze zo mooi glanzen. De oude hoofdman Serobabel was niet naar hier meegekomen; hij was reeds een zwakke ouderling en kon niet ver meer gaan; hij had wel is waar kunnen rijden, maar dan zou Hij Jezus’ onderrichtingen onderweg toch niet gehoord hebben; ook was hij toen nog niet gedoopt. Er waren zeer vele Joden uit de omliggende plaatsen te Betsaïda, ook vele vreemdelingen van de Fascikel 15 889