Daar kwam Hij bij een hospitaal (zie kaartje 4), dat afgezonderd op de oever lag, en waarin arme melaatsen, krankzinnige en andere verlaten, verwaarloosde aan hun lot overgelaten ellendige mensen wegkwijnden. Sommigen van hen waren bijna geheel ongekleed. Jezus trad in dit hospitaal, maar, uit vrees voor verontreiniging volgde Hem niemand uit de stad. De cellen van deze arme mensen lagen rondom een groot binnenhof. Nooit kwamen zij er uit en men reikte hun de spijzen toe door openingen in de deuren. Jezus liet hen door de opziener van het huis buitenhalen en door zijn twee leerlingen klederen aanbrengen om hen te dekken. Hij onderrichtte en troostte hen, ging van de een naar de ander, de kring rond, en genas er vele met de oplegging zijner handen. Menigeen sloeg Hij nog over en enigen beval Hij een bad te nemen en andere handelingen te volbrengen. De genezenen vielen vóór Hem neer en betuigden Hem hun dank onder tranen. Dit was zeer aandoenlijk, die ellendige mensen nu weer gelukkig te zien, want zij waren uiterst vervallen en deerniswekkend. Jezus nam de bestuurder met zich mee ter maaltijd in het huis van Andreas. De nabestaanden van enige genezenen kwamen nu uit Betsaïda om de hunnen vreugdig af te halen; zij brachten hun klederen en leidden hen naar huis en naar de synagoge om God te bedanken. 581. Bij Andreas was een formele maaltijd aangericht van grote vissen van prima kwaliteit. Men at in een open zaal, de vrouwen aan een afzonderlijke tafel. Andreas zelf bediende zijn gasten. Zijn vrouw was zeer werkzaam en vlijtig; ze kwam niet veel uit het huis; ze had een soort nijverheid, die bestond in het fabriceren of breien van netten; en vele arme werkmeisjes vonden daarin hun werk en bestaan. Onder hen heerste strenge tucht en goede orde. Fascikel 15 891