Het knaapje was als uitzinnig van vreugde, van verbazing en van al het nieuwe bij dit eerste, ongewoon zicht; het liep wankelend naar Jezus toe, viel aan zijn voeten op de knieën neer en stamelde onder tranen woorden van dank. Jezus vermaande het tot gehoorzaamheid en liefde jegens zijn ouders. Daar het in zijn blindheid deze deugden beoefend had, moest het ze nu, ziende geworden, nog getrouwer beoefenen en zijn ogen niet tot zonde misbruiken. Hierna kwamen de ouders en alle huisgenoten er bij; er heerste een grote vreugde en allen prezen en dankten de Heer279. 585. Jezus genas niet alle zieken op gelijke wijze; Hij heelde ook niet op een andere wijze dan de apostelen en de latere heiligen en priesters tot op heden; Hij legde de zieken de handen op en bad met hen, maar Hij deed dit sneller dan de apostelen; zijn genezingen en wonderen deed Hij ook tot voorbeeld voor zijn volgelingen en leerlingen. Hij heelde altijd op een wijze, die aan de aard van de kwaal aangepast en met de noodwendigheden der zieken in overeenstemming was. 279 Ter vergelijking het tafereeltje na een genezing verleend door O. L. Vrouw van Trefontane nabij Rome: “De moeder, vol geloof, laat haar ziek kind een snuifje aarde uit de grot der verschijning innemen. Iets meer dan 5 uur later, namelijk te 19:15 uur opent het kind de ogen, glimlacht tegen de aanwezige personen, werpt het zakje met ijs dat op zijn hoofdje vast was, ter aarde, verwijdert de dekens en zoekt onder vreugdekreten uit zijn bedje te komen. De koorts daalde van 40 op 36. De moeder kleedt het aan en plaatst het op de grond; het loopt aanstonds alleen en glimlacht gelukzalig naar alle familieleden die wenen van aandoening en ontsteltenis.” (La Grotte des trois fontaines, door Dr. Alberto Alliney, blz. 110). Fascikel 15 899