En gelijk Hij wilde dat de mens, om zijn verlossing deelachtig te worden, met de genade zou meewerken, zo moest bij de genezingen de patiënt, als daad van medewerking tot zijn genezing, geloven, hopen, vertrouwen en beminnen, berouw hebben en zich willen beteren. Aan elk soort van ziekte of toestand werd, (om zo te zeggen), recht verschaft in de wijze waarop Hij ze behandelde en genas; hierdoor werd elke ziekte en haar genezing het zinnebeeld - van een geestelijke ziekte, van een zonde en haar straf, - van haar genezing, haar vergiffenis, haar kwijtschelding en de er op volgende verbetering van leven. Alleen bij de heidenen zag ik dat enige van zijn wonderen meer verbazend en spectaculair waren. De wonderen van de apostelen en latere heiligen waren ook veel opvallender, sensationeler (cfr. Joa. 14, 12; I Kor. 14, 22), meer afwijkend van de loop der natuur, want de heidenen hadden schuddingen nodig, de Joden slechts ontbinding. 586. Dikwijls genas Hij in de verte door gebed of door een oogslag, vooral als het ging om vrouwen met bloedvloeiing, die Hem niet naderen durfden of ook, volgens de joodse Wet, niet mochten (nr. 559, 3e alinea en nr. 574, voetnoot 272). Zulke wetten die een geheimnisvolle, symbolische betekenis hadden, volgde Hij; (sommige) andere niet. - Ik heb te Atarot gezien dat bloedverliezende vrouwen zijn voetstappen kusten en aanstonds genezen waren (nr. 559, 3e alinea). Fascikel 15 901