Heden avond begon de eerste dag van de maand Eloel, die tevens een sabbat was. Jezus genas heden morgen (de 23e) nog vele zieke Joden te Betsaïda. Hij at in het huis van Petrus (in het kleine dal Tabiga, nabij het Meer en Betsaïda) en ging daarna met de leerlingen naar het ander huis van Petrus dicht vóór Kafarnaüm; reeds hadden vele vrouwen zich daarheen begeven en daar wachtten ook vele zieken reeds op Hem. - Onder deze waren 2 dove mannen. Jezus stak zijn vingeren in hun oren en zij genazen (te vergelijken met Mk. 7, 33). - Toen werden er twee andere zieken, die nauwelijks nog gaan konden, aangebracht; hun armen waren onbeweeglijk stijf en hun handen dik gezwollen. Jezus legde hun zijn hand op en bad. Daarna nam Hij hen vast bij hun beide handen, bewoog deze op en neer en zij waren genezen. Nochtans verdween het gezwel niet in één ogenblik, maar in een paar uren tijd. Hij vermaande hen hun handen voortaan tot Gods glorie te gebruiken, want hun toestand was een straf voor hun zonden. 617. Hij genas er nog velen en ging dan ten sabbat in de stad, waar een onbeschrijfelijke toeloop van mensen was; men had de bezetenen uit het gevangenisgebouw losgelaten; zij liepen Hem op de straten tegemoet en schreeuwden Hem toe. Hij beval de duivel te zwijgen en zijn prooi los te laten. Tot verwondering van alle mensen volgden zij Hem aanstonds gerust naar de synagoge en aanhoorden zijn preek. De Farizeeën en in ‘t bijzonder de vijftien nieuw aangekomene, namen plaats om de leerstoel. Men had werkelijk vrees voor Hem; zij betoonden Hem eerbied, die evenwel slechts gehuicheld was. Men gaf Hem de rollen en Hij leerde uit Jesaja. Fascikel 16 974