hetzelfde gezegd en het Godsrijk als nabij aangekondigd had. Hierop antwoordden zij zeer huichelachtig dat Hij zich in zijn lering aan de regels der voorzichtigheid moest houden, aan de joodse tradities geen afbreuk mocht doen en (aangezien Hij van Joannes sprak), zich zijn gevangenneming tot waarschuwing moest laten strekken. Wat Hij over de vervulling van Daniëls weken, over de nabijheid van de Messias en over de koning van de Joden gezegd had, was heel voortreffelijk – het was overigens ook hun eigen mening – doch waarheen zij ook hun blikken mochten wenden om de Messias te ontdekken, zij konden Hem nergens vinden. 636. Jezus had de profetieën geheel algemeen op zichzelf toegepast en zij hadden het goed begrepen, maar zij hielden zich alsof zulk een veronderstelling niemand kon invallen en alsof zij Hem in het geheel niet verstaan hadden, want zij wensten dat Hij zich ondubbelzinnig zou verklaren om Hem te kunnen aanklagen. Toen zei Jezus hun: “Schijnheiligen! waarom wendt gij u van mij af en veracht gij Mij? Gij beloert Mij en beraamt met de Sadduceeën een nieuw complot, gelijk op het paasfeest te Jeruzalem! Wat bedoelt gij, wanneer ge Mij door het geval van Joannes voor Herodes waarschuwt?” En nu zegde Hij hun alle schanddaden van de oude Herodes in het aangezicht: al zijn aanslagen en moordpartijen, zijn angst voor de nieuwgeboren Koning van de Joden, zijn moordaanslag op de onschuldige kinderen en zijn afgrijselijk einde, zoals ook alle misdaden van zijn opvolgers, de echtbreuk van Antipas en de gevangenneming van Joannes. Fascikel 16 1012