bossen en waren genoodzaakt te leven van vogelen en andere dieren, waarop zij jacht maakten en welke zij rauw opvraten; voor het overige ontbrak het hun aan alles. Job bebouwde met hen het land en zelf spitten zij alles om. Job en zijn volk liepen toen nog schier naakt; zij droegen slechts een doek om het lijf of zelfs maar een voorschoot. De vrouwen waren wonderlijk gekleed; zij hadden de borst bedekt, maar daaronder was de navel bloot; zij droegen een zeer wijde broek, die tot de knieën neerhing en de benen naakt liet; dit alles zag ik, terwijl Jezus over dit volk vertelde. 666. In zijn 1e verblijf ging het Job naar de wind; alles sloeg hem mee; hij woonde in tenten; zijn vee groeide aan. Eens werd hem een mannelijke drieling en een andere keer een vrouwelijke drieling geboren; hij had toen nog maar één vrouw; later had hij er drie. In deze tijd had hij nog geen vaste woonplaats in een stad, doch verbleef nu hier, dan daar in de landstreek; hij leidde vooralsnog een nomadenleven in de steppen; het graan aten zij, niet gebakken als brood, maar als pap en geroost; het vlees aten zij toen ook nog rauw, doch naderhand werd het koken door hem ingevoerd. In deze eerste verblijfplaats overkwam Job zijn 1e ongeluk. Tussen zijn verschillende beproevingen had hij ook te strijden en zich te verdedigen tegen vele boosaardige, roofzuchtige volksstammen, waartussen hij leefde. *** verdreven. Dit laatste strekt zich uit in Midden-Azië tussen het Altaï- gebergte in het noorden en het Celestesgebergte in het zuiden. Naar hier kwamen in 1750 een deel van hen terug; de meeste overigen trokken zich samen in het beschreven gebied ten noordwesten van de Kaspische Zee. Sedert 1920 vormen zij een autonoom district ingelijfd in de Sovjet-Unie. Fascikel 17 1079