674. In de morgen hield Jezus een lange, verrukkelijk schone lering op een heuvel of hoogte te midden der stad. Hier hadden de inwoners Hem een leerstoel bereid; Hij sprak voor een talrijk publiek, waaronder zich ook een tiental Farizeeën bevonden. Uit naburige plaatsen waren zij hierheen gekomen, om op zijn woorden te letten. Hij leerde hier zeer minzaam en liefdevol jegens het volk. Dit was immers goed van aard en het was bovendien nog beter geworden, dank zij de prediking van Joannes en de doop, die de meesten van hen reeds ontvangen hadden. Hij vermaande hen om met hun geringe stand tevreden te blijven, werkzaam en barmhartig te zijn; Hij weidde uit over de genadetijd, het Rijk, de Messias en sprak duidelijker dan elders uit dat Hij het was; Hij sprak over Joannes en zijn getuigenis, zijn vervolging en gevangenneming. “Hij zit gevangen,” zegde Jezus, “omdat hij een koninklijk echtpaar hun overspel had verweten, terwijl men te Jeruzalem overspelers had terechtgesteld, die nochtans hun misdaden minder openlijk hadden bedreven”; Hij zei dit zeer duidelijk en treffend. Hij vermaande elke stand, elk geslacht en elke leeftijd in ‘t bijzonder. Een Farizeeër vroeg Hem of Hij nu misschien Joannes’ plaats wilde innemen, meer nog, of Hij soms Degene zelf niet was, van wie Joannes getuigenis had afgelegd. Jezus antwoordde niet rechtstreeks, maar verweet de man zijn trouweloze strikvraag. Hij hield hierna nog een zielroerende toespraak tot de jongens en meisjes. Fascikel 17 1096