‐ De meisjes vermaande Hij o.m. mekaar niet te benijden om een voorrang of mooier klederen; Hij wekte ze op tot gehoorzaamheid, zachtmoedigheid, godvrezendheid, en liefde tot hun ouders. – Men moet de aardse goederen prijsgeven voor de hemelse. Aan het einde van deze openbare rede wendde Jezus zich tot zijn leerlingen met woorden van troost en vermaning. Zeer liefdevol moedigde Hij hen aan om alles met Hem te verdragen en wereldse zorgen ter zijde te stellen: Zijn hemelse Vader zou het hun rijk belonen en met Hem zouden zij het Rijk bezitten. Hij kondigde hun ook de vervolging aan, die Hij en zij met hem, zouden moeten verduren en Hij sprak in klare taal: “Indien de Farizeeën, de Sadduceeën en Herodianen u genegen worden en u prijzen, is dit een teken voor U dat gij van Mijn leer zijt afgeweken en niet langer ware leerlingen van Mij zijt.” Hij noemde deze sekten met kentekenende namen. De inwoners van deze stad prees Hij bij voorkeur om hun liefdadigheid, want zij namen dikwijls arme wezen uit de school van Abel-Mehola in hun huizen op en verschaften hun dan ook arbeid. Hij loofde hen wegens een nieuwe synagoge, die zij op eigen kosten hadden gebouwd en waartoe ook vrome Kafarnaümnaren hadden bijgedragen. Hierop genas Hij nog vele zieken, at met al zijn leerlingen in de herberg en ging ‘s avonds met het begin van de sabbat naar de synagoge. 675. Jezus leraarde in de synagoge uit Jesaja 51 en 52: “Ik ben uw trooster.” (Jes. 51, 12). Fascikel 17 1098