Jezus ging van hier over de Jabbok, die op de bodem van het dal vloeit, en wendde zich dan oostwaarts tot vóór Mahanaïm, een zeer reine stad die uit twee delen bestaat (de naam is ook een tweevoud). Hij ging vóór de stad bij de bron neerzitten (cfr. fasc. 16, nr. 655, voetnoot 305), en weldra kwamen de synagoge- oversten en andere stadsnotabelen met waterbekken, spijs en drank; zij verwelkomden Hem, wasten Hem en de leerlingen de voeten en goten Hem ook zalf op het hoofd; zij boden Hem en zijn gezellen brood en wijn aan en leidden hen met grote liefde en eenvoud in de stad. Jezus handelde in een korte redevoering over de aartsvader Jakob en verhaalde al wat hij in dit gewest hier had beleefd (Gen. 32). De meeste burgers van hier waren door Joannes gedoopt en er heerste een aartsvaderlijke eenvoud. In alle plaatsen dezer omstreken waren vele oude zeden en gewoonten bewaard. Jezus verbleef hier niet lang, het was maar een eerbewijs, een blijk van achting dat Hij hun op zijn doortocht wilde geven. Hij trok van Mahanaïm nog zowat een uur oostwaarts op de noordoever van de Jabbok, tot waar de ontmoeting van Jakob met Esaü had plaats gehad (Gen. 33); het dal maakte hier een bocht; hij onderrichtte zijn leerlingen voortdurend onderweg. Weldra gingen zij nogmaals over de Jabbok en kwamen weer op de zuidoever, niet ver onder de plaats, waar twee andere beken zich met de Jabbok verenigden; dan gingen zij nog ongeveer een uur oostwaarts331; zij hadden de woestijn (en woud) Efraïm aan hun rechterhand332. Dit is geheel hetzelfde als het Hebreeuwse enkelvoud zonder de lettergreep ‘MA’, nl. Mahane. De ligging van Huna beantwoordt treffend aan die welke Mahanaïm moet gehad hebben. 331 Jezus gaat op de noordzijde verder oostwaarts tot de plaats waar Jakob, na over de rivier gegaan te zijn en zich oostwaarts gewend te hebben, zijn Fascikel 17 1138