voorgaande van klederen onder een tent; zij was toen nog gekleed gelijk Jeftias bij haar offerdood. 691. Op een heuvel stond daar nog het grafmonument van Jeftias, met de offerplaats van de lammeren er naast; het grafmonument was een vierhoekige sarcofaag of praalkist die boven geopend kon worden. Als het vet en de offerstukken van de lammeren bijna opgebrand waren, werd het overschot met de as tot het grafmonument daarnaast gedragen en schuin tegen de opening gehouden, zodat de as en de overblijfselen in het graf neergleden. Als de lammeren geslacht waren, zag ik dat het bloed om het altaar gesprengd werd en dat de jonge dochters met een staafje een drop bloed op het einde van hun lange smalle sluierdoek ontvingen, die zij op de schouders hadden hangen. In zijn rede zegde Jezus o.m. “Jeftias! je had thuis God moeten danken voor de overwinning die Hij aan het volk gegeven had, maar je toog ijdel, opgedirkt en de roem van een heldendochter najagend, met rumoerig feestlawaai uit en praalde als een pauw voor de dochteren des lands!” Op deze wijze was zijn toespraak335. 335 Meisjes trekken de overwinnaars tegemoet. – K. beschrijft heel juist die oude oosterse gewoonten. Zien we even de Bijbel na: Nadat David Goliat had verslagen, bracht hij de Filistijnen nog nederlaag op nederlaag toe: “En de vrouwen van Israël trokken bij zijn terugkeer met liederen en reidansen, met feestelijke tamboerijnen en handpauken koning Saül tegemoet. En de dansende vrouwen hieven een beurtzang aan en zeiden: “Saül sloeg ze bij duizenden neer, maar David bij tienduizenden.” En Saül was hierover zeer verstoord …” (I Sam. 18, 6-8). In een klaagzang op de gesneuvelde Saül en zijn zonen, dichtte David: “Bericht het niet in Gat, verkondigt het niet in Asjkelons straten; anders juichen de dochters der Filistijnen, jubelen de dochters der onbesnedenen.” (II Sam. 1, 20). Fascikel 17 1147