Naar de koepel leidt een trap die in één van de zuilen verborgen is. Om de koepel slingert zich een opstijgende wenteltrap tussen (of langs) taferelen, die de zegepraal van Jefte in figuren ter grootte van een kind, voorstellen. Dit beeldwerk is van dunne, blinkende materie als van metaalplaten. De koepel heeft openingen, zodat de figuren in het tempeltje schijnen neer te zien. Boven gekomen staat men op een ronde metalen plaat en in het midden hiervan verheft zich een stang met sporten door de opening van het tempeldak heen, waarboven ze uitsteekt. Als men op deze stang door de dakopening tot buiten klimt, kan men de stad en het hele gewest tot ver in het rond overzien. De plaat, waarop men dan stond, was rondom de stang zo breed dat twee dochters er op, hand aan hand, terwijl de ene zich aan de stang vasthield, in een cirkel er om heen konden gaan. In het midden van dit tempeltje bevond zich op een voetstuk de figuur van Jefte’s dochter in zittende houding. Het beeld was van wit marmer; de stoel waarop de figuur zat, was eveneens van marmer en de figuur was zo gezeten, gelijk Jeftias vóór haar slachtoffering gezeten was. Haar hoofd reikte tot in de eerste winding of kronkel van de slakvormige koepel. Rondom deze figuur was zoveel ruimte, dat wel drie mensen naast elkander er konden rondgaan. 699. De zuilen van het tempeltje waren met mooi traliewerk verbonden; het buitenste was van bontgeaderde steen van verschillende kleuren. De slingergang om de koepel werd met elke winding of omloop witter. In de tempel rondom dit gedenkstuk vierden de jonge dochters heden het feest van Jeftias, wier standbeeld met de ene hand een doek tegen de ogen hield, als weende zij, en in de andere die neerhing, iets als een afgebroken tak of bloem hield (zinnebeeld van een gebroken, afgesneden leven). Ook heden was de feestviering bij de jonge dochters zeer goed geregeld. Nu spanden zij voorhangsels van de rondmuur des Fascikel 17 1160