726. 27 september. – Toen Jezus deze morgen in de synagoge ging preken, waren reeds vele zieken en ook vele woedende bezetenen er vóór verzameld. De Farizeeën en Sadduceeën die Hem overigens gunstig gezind schenen, wilden die lieden heen sturen: door hun onbescheidenheid mochten zij het Jezus nu zo lastig niet maken; nu was het ‘t gepaste ogenblik niet. Doch Jezus kwam tussen beide en zei zeer vriendelijk dat zij toch maar zouden blijven: juist om hunnentwil was Hij gekomen en Hij genas er vele. De joodse raad van hier had ondertussen beraadslaagd of zij Hem het podium zouden laten betreden, omdat Hij overal zoveel tegenspraak ontmoette, maar zij stonden het Hem nochtans eenparig toe; zij hadden hier althans vooraf zeer gunstig over Hem horen spreken, voornamelijk ten gevolge van de genezing uit de verte van de zoon van de hoofdman van Kafarnaüm (fasc. 15, nr. 565). De nieuwaangekomen leerlingen spraken gisterenavond ook nog met Jezus over een ander ellendig man uit Kafarnaüm, die zijn gezondheid zo nodig had en Jezus’ hulp wel verdiende. Hierop ging Jezus spreken in de synagoge; Hij had het hoofdzakelijk over Elias, Achab, Izebel en het afgodsbeeld Baäl, dat men in Samaria had opgesteld (I Kon. 16, 33). Ik zag, (als gewoonlijk), alles wat Hij leerde. In de namiddag was er een maaltijd en Hij genas nog zieken. ‘s Avonds begon de sabbat en de lering werd genomen uit de boeken van Mozes, hoe deze, alvorens zijn functie aan Josuë over te geven, het verbond met Israël vernieuwde (Deut. 29, 10 tot en met Hfst. 31). Deuteronomium 29 (zie hiervoor) Fascikel 17 1233