van uw wonderen gehoord en dat Gij er groter doet dan Elias; zie! mijn enig zoontje ligt op sterven en onze wijze vrouw (of waarzegster) kan het niet genezen; ontferm Gij ten minste U over ons!” 728. Het kind lag in een hoek in een beddenbakje; het was 3 jaren oud; zijn vader was gisterenavond met het kind in de wijnberg geweest; het had enige bessen gegeten en de vader had het luid schreiend teruggebracht; de moeder had het gedurig op de schoot gehad en tevergeefs alle middelen beproefd; het zag er reeds uit als dood, ja, het scheen werkelijk dood te zijn. Toen liep zij naar de Jodenstad om Jezus, want de heidenen hadden zijn genezingen van gisteren vernomen. Jezus zei haar: “Laat Mij met het kind alleen en zend Mij twee van mijn leerlingen.” Judas Barsabas en Natanael de bruidegom kwamen weldra binnen. Jezus nam het kind van zijn bedje op zijn schoot in zijn armen, legde diens borst tegen de Zijne – het lag dwars om Hem en tegen Hem aangesloten – en Hij neigde zijn aangezicht naar dat van het kind en ademde het aan. Toen opende het kind de ogen en bewoog zich en Jezus hief het vóór zich in de hoogte op. Hij beval aan de beide leerlingen hun handen op het hoofd van het kind te leggen en het te zegenen; zij deden dit en toen was het kind volkomen gezond en Hij bracht het tot de ouders, die vol gespannen verwachting waren, en die, na het omarmd te hebben, onder een vloed van tranen vóór Jezus neerknielden. De vrouw zei nog: “Groot is de Heer God van Israël; Hij is boven alle goden; mijn man heeft het mij reeds gezegd en ook ik wil geen andere God meer dienen.” Er waren welhaast vele mensen verzameld en zij brachten nog verscheidene andere kinderen tot Jezus. Een éénjarig knaapje genas Hij door handoplegging. Fascikel 17 1239