Een knaapje van 7 jaren had de stuipen en was als krankzinnig; het was in de macht van de duivel, doch zonder hevige aanvallen en periodiek was het (onder duivelse invloed) als lam en stom en met nog meer kwalen behept. Jezus zegende het en beval het een bad te gebruiken; dit moest bestaan uit een mengsel van drie wateren, nl. - uit de warme bron Ammatus, die aan de noordelijke voet van de berg van Gadara ontspringt, - uit de beek Krit bij Abila en - uit de Jordaan. De Joden hadden hier Jordaanwater in voorraad uit het gewest waar Elias er over ging; dit water bewaarden zij in lederen zakken en zij gebruikten het aan de melaatsen360. De heidense moeders klaagden ook dat zij zoveel tegenspoed met hun kinderen hadden en dat de priesteres hen zelden kon genezen. Toen beval Jezus hun die priesteres te roepen; deze vrouw kwam, doch met tegenzin en weigerde binnen te treden; zij zag Jezus niet aan en wendde haar gelaat af en heel haar manier van doen was als die van bezetenen, die inwendig gedwongen 360 K. vermeldt nog elders, b.v. nrs. 398, 1639, dat vrome mensen het Jordaanwater van de plaats waar Elias erover ging, voor heilzaam hielden en het meer bepaald aan de melaatsen gebruikten. Dit gebruik heeft lang stand gehouden. De Palestina-kenner Guérin schrijft hierover: “Een grote menigte pelgrims verzamelde zich (in de eerste eeuwen) op bepaalde tijden, ter plaats van Jezus’ doopsel in de Jordaan (daar was Elias er ook overgegaan) en ze plonsden zich met eerbied in het heilige water, bedekt met een linnen dat hun na hun dood tot lijkwade moest dienen. Ook de zieken en vooral de melaatsen kwamen er in grote menigte de genezing van hun kwalen zoeken.” (T.S. 194). Dezelfde haalt in Samarie, I, 109, een tekst van Gregorius van Tours aan, die over Jezus’ doopplaats sprekend, zegt: “Daar worden nu melaatsen genezen; zij baden zich daar herhaaldelijk, tot ze van hun ziekte gereinigd zijn.” Fascikel 17 1240