worden zich van Jezus’ blik af te wenden, hoewel zij op zijn bevel tegen wil en dank toch nadertreden. 729. Jezus sprak nu tot de verzamelde heidense mannen en vrouwen: “Ik wil jullie tonen welke wijsheid jullie in die vrouw en haar kunst vereren.” Nu beval Hij dat haar geesten haar zouden verlaten. Hierop kwam een zwarte damp uit haar en allerlei gestalten van ongedierte, slangen, padden, ratten en draken verwijderden zich in die damp en trokken als zwarte schaduwen van haar weg. Het was een afzichtelijk schouwspel en Jezus zei: “Ziet aan wie jullie geloof gehecht hebt.” Maar de vrouw zonk op haar knieën ter aarde en weende en jammerde. Nu was zij zeer gedwee en Jezus beval haar te zeggen hoe zij het aanlegde om de kinderen te genezen, en zij antwoordde onder tranen en nog steeds met een zekere tegenzin welke listen zij had aangeleerd, en hierbij lekte het uit dat zij kinderen door toverij ziek maakte om ze achteraf ter ere van de afgoden te genezen. Jezus Christus beval haar nu mee te gaan met Hem en met de leerlingen naar de plaats, waar de afgod Moloch stond en Hij liet verscheidene heidense priesters meteen daarheen ontbieden. Ook kwam veel volk rond hen samengelopen, want de genezing van het kind was reeds ruchtbaar geworden. Deze plaats nu was geen tempel, maar een heuvel, waarin rondom graven waren (de heuvel of een onderdeel van de heuvel waarop Gadara ligt) en de afgod zelf bevond zich tussen de graven onder de aarde in een Fascikel 17 1241