Jezus zei nu tot de afgodenpriesters hun god eens te voorschijn te roepen, en, terwijl zij hem met een takelwerk uit de diepte omhoog hesen, beklaagde Jezus hen, omdat zij een god aanbaden, die zichzelf niet kon behelpen. Hij beval nu de priesteres luidop de lof van haar god te verkondigen en bekend te maken hoe zij hem dienden en welk loon zij daarvoor van hem ontvingen. Toen verging het de vrouw gelijk weleer de profeet Bilam (Num. 22-25). Zij verhaalde luidop alle gruwelen van deze dienst en verheerlijkte voor al het volk de wonderen van de God van Israël. Jezus beval nu zijn leerlingen het afgodsbeeld om te werpen en het heen en weer te rollen; zij deden dit en Hij zei: “Ziet welk een god gij dient, ziet welke geesten gij aanbidt!” (cfr. Ps. 115). En zichtbaar onder de ogen van alle aanwezigen kwamen allerlei duivelse gestalten uit het beeld, die sidderend rondkropen en in de aarde bij de graven weerom verdwenen; zelfs de heidenen stonden verslagen. Jezus sprak verder: “Indien wij uw god terug in de diepte werpen, zal hij stukvallen.” Maar de priesters baden Jezus dringend hem toch niet te breken en Hij liet hem weer oprichten en met een windas naar beneden haspelen. 730. De meeste heidenen waren zeer ontroerd en beschaamd, vooral de priesters. Nochtans volhardden enige weerbarstigen onder hen in de boosheid. Maar al het volk was op de zijde van Jezus. Hij hield nog een schone toespraak voor hen en velen bekeerden zich. De afgod Moloch zat als een os op zijn achterpoten; hij hield de armen als iemand, die iets op beide armen ontvangen wil en deze armen waren met een verbinding of gewricht zo gemaakt, dat hij ze tegen zich aantrekken kon; hij was kolossaal dik gelijk een Fascikel 17 1243