zittende os; zijn kop was door een opengesperde muil gespleten en op het voorhoofd had hij een kromme hoorn. Hij zat in een wijd bekken; hij had aan zijn lijf rondom verscheidene uitsprongen als openstaande vestzakken. Bij feestelijkheden werd hij gekleed; zijn kleding bestond uit een soort van lange riemen, die hem om de hals gehangen werden. Wanneer men wilde offeren, werd in het bekken onder hem vuur gemaakt. Er brandden bestendig vele lampen op de rand van het bekken rond hem. Eertijds hadden zij hem vaak kinderen geofferd; nu was dit niet meer geoorloofd en zij brachten hem nu allerhande dieren ten offer, die zij in de openingen van zijn lijf verbrandden of door de opening van de kop er in neerwierpen; het mooiste offer voor hem was een Syrische kameelgeit; er waren daar ook ophaaltuigen of takels, waarmee zij zich tot hun god in de kelder konden neerlaten. Zijn dienst was reeds in verval; zij aanriepen hem slechts met toverij; vooral voor de zieke kinderen wendde de wijze vrouw of priesteres zich met haar toverpraktijken tot hem; hij stond geheel in het binnenste der aarde en tussen louter graven. Elk der zakken aan zijn lijf was voor een eigen offergave bestemd. Eertijds werden de kinderen hem in de armen gelegd en door het vuur dat onder hem in het bekken en in hem brandde, verteerd; hij was hol; hij trok dan de armen tegen zich aan en drukte en versmachtte de kinderen om te beletten dat ze huilden. Hij had ook gewrichten in de benen, zodat men hem op zijn achterpoten kon oprichten; hij was door stralen omgeven. Fascikel 17 1244