Mededeling.   In 1974 viert men in Katarina’s geboortestreek de 200e verjaardag van  haar geboorte en de 150e van haar zalig afsterven.    Gaarne wil Emmanuel naar vermogen iets bijdragen tot de luister van die  viering, de grote zieneres ter ere.   Heel zeker zal in die dagen haar graf, dat nog bestaat ter zijde van de  later gebouwde H. Kruiskerk, het grote aantrekkingspunt van de  bedevaarders vormen.    Na een bezoek aan dat graf schreef Louise Hensel, intieme vriendin van  Katarina, een mooi gedichtje waarvan de vertaling hier volgt:   Geen woorden kunnen het verkonden,   bezingen kan het nooit een lied,  wat ik in U toen heb gevonden,   wat ik verloor als g’ons verliet.   Slaap zacht, rust stil, o mijn Beminde,   ‘k grijp wenend en met bevend hand   als een van zielesmart ontzinde   van op uw graf een handvol zand.   Om als – God weet na hoeveel jaren –  in ‘t land waarheen ik mij begaf,    mijn ziel uit mij zal zijn gevaren,   bedekke mij dit zand dan van uw graf.   Fascikel 17 1245