In dit visioen op het leven van de profeten zag ik ook de geschiedenis van Elizeüs en de Sunamietin en vele andere trekken en wonderdaden uit zijn leven, want hij heeft nog groter wonderwerken gewrocht dan Elias (cfr. II Kon. 4 tot 8); hij was fijner in manieren en kleding. Elias was op en top een godsman, niet naar de zeden, regels en gebruiken van de mensen; hij had in karakter, spreken en doen veel weg van Joannes de Doper; zij schenen uit hetzelfde blok hout gesneden (cfr. Mt. 17, 9-13; Lk. 1, 17). Ik zag ook in verband met Elizeüs, hoe zijn knecht Giëzi, Naäman de Syriër, die door Elizeüs van de melaatsheid genezen was, achterna liep; dit geschiedde in de nacht, terwijl Elizeüs sliep; hij haalde de genezene bij de Jordaan in en buiten het weten van zijn meester vroeg hij hem om geschenken, en dit in de naam van zijn meester (II Kon. 5). Ik zag ook dat de knecht de volgende dag gans gerust als wist hij van tuiten noch blazen en als was hij onschuldig als een engel, aan houten schermwanden arbeidde; ze moesten dienen voor het maken van cellen en ik zag dat Elizeüs hem onder dit werk kwam vragen: “Waar ben je deze nacht geweest?” Zonder het antwoord af te wachten zegde hij hem op de man af al wat hij gedaan had en voorspelde hem dat hij en zijn nakomelingen (van Giëzi) melaats zouden worden. *** Van haar kant zegt de H. Hildegardis: “…En nu nog bestaat, tot verkwikking van de zalige geesten, het paradijs als een plaats van geluk, met zijn bloemen en planten in hun eerste frisheid en ongereptheid, met zijn zoete reukwerken en geurige kruiden en talloze schoonheden; het paradijs deelt aan de dorre aarde een overvloed van vruchtbaarheid en levenskracht mee, zoals de ziel de vitaliteit aan het lichaam, want het heeft niet opgehouden op de aarde in te werken, niettegenstaande de verblindheid en het bederf die er heersen ten gevolge van de zonde.” (Vie d’A.C.E. I, 199). Fascikel 18 1263