verloren kinderen te redden, zijn eigen Zoon als slachtoffer prijsgeeft!” Ik kan dit evenwel niet meer geheel juist en even treffend herhalen. In zijn leerrede had Jezus hier vooral de bekeerden op het oog, de gedoopten en de heidenen die Hij beschreef als de verloren, maar teruggekeerde zoon; en alle aanwezigen waren met vreugde vervuld en met wederzijdse liefde bezield. Deze lering had heilzame gevolgen, zodat op het loofhuttenfeest de heidenen hier zeer vriendelijk vergast en bejegend werden. 742. In de namiddag ging Jezus met de leerlingen en vele mensen uit Ennon een wandeling maken (sabbatwandeling) tussen Ennon en de Jordaan. Daar waren schone weiden en bloemen en daar stonden ook de tenten van de heidenen. Allen hadden nog de mond vol van de verloren zoon, waren tevreden en gelukkig en vol liefde voor elkander. De oefeningen voor het sluiten van de sabbat begonnen vroeger dan naar gewoonte (omdat daarna het loofhuttenfeest aanstonds begon). Na eerst enige zieken genezen te hebben, leerde Jezus nogmaals (in de synagoge). Daarna begaf al het volk zich buiten de stad, waar zij toch nog op stadsgebied waren, maar niet meer op het met huizen bedekte terrein (nicht in ihrem Inbegriff), want ze was zeer hoekig gebouwd en had tuinen en open plaatsen tussen de huizen. (moeilijke tekst, misschien wegens een fout in de 2e Duitse uitgave).   Hier was (met het begin van het loofhuttenfeest) een groot feest in drie rijen loofhutten; men zag er een overvloed van bloemen, bomen en allerlei figuren van vruchten en guirlandes en talrijke lampen. Fascikel 18 1283