Die appel groeit niet in Palestina zelf, maar wordt er ingevoerd uit een heter land. In Palestina treft men die vrucht hier en daar op sommige plaatsen wel aan, maar ze is er niet zo vitaal en wordt ook niet goed rijp, zij krijgen ze door karavanen uit warmer landen; het is een gele vrucht als een kleine meloen; ze heeft van boven een kleine kroon, is een weinig plat en heeft ribben. In het midden (binnen) lopen roodachtige strepen door het vlees en daarin zitten 5 kleine pitten dicht bij elkaar, doch zonder klokhuis. De steel is een weinig gekromd, de bloeiwijze is een witte, grote bloemtuil, zoals bij ons de bloemtrossen van nageltjes (Spaanse vlier). Uit de takken dalen onder de grote bladeren scheuten naar de grond, waar ze weer wortel schieten, waaruit de nieuwe bomen opgroeien, zodat ze loofhutten vormen. De vruchten zitten tussen de bladeren met een steel aan de tak vast. Ook de heidenen hadden hun deel aan het feest; zij hadden eveneens loofhutten en die van de gedoopten stonden het naast bij die van de Joden; zij werden vriendelijk door de Joden vergast. De atmosfeer was nog doortrokken van de ontroering over de inhoud van Jezus’ verloren-zoon-parabel; de maaltijd duurde tot laat in de nacht. Jezus wandelde op en neer tussen de tafels, deed leerrijke verhalen, en waar iets ontbrak, liet Hij dit door zijn leerlingen aanbrengen. Een geheimzinnig, waarneembaar geroezemoes van blijde stemmen, af en toe door gebed en gezang onderbroken, vervulde het gewest, dat schitterde De warme oosterse landen zijn het best voor deze vrucht geschikt, doch ze komt ook voor in Europa, nl. vooral op het eiland Corfou, dat een zeer gunstig klimaat heeft. – Corfou ligt dicht bij de Griekse westkust. – In de Encycl. Judaïca is een marktscène te Antwerpen met een kraam van ‘Etrogim’ (meervoudsvorm) afgebeeld. Het plantenboek ‘Illustrierte Flora Mittel-Europas’ van Dr. Gustav Hegi, Band V, Teil 1, blz. 65, trefwoorden: ‘Esrog’, ‘Ethrog der Juden’, ‘Cedro di Sorrent’, bevat een artikel over de Esrog, de paradijsappel, enz., waardoor me nochtans niet alles duidelijk geworden is. Fascikel 18 1287