met die boel omgang gehad; zijzelf had die betrekking het eerst afgebroken en haar medeplichtige tot boetvaardigheid gebracht en op de goede weg teruggezet; zij moest hem aan de priesters niet noemen en ook haar man moest hem niet kennen; het werd hem verboden er naar te vragen en aan haar hem te noemen. Haar man, die een vroom en deugdzaam persoon was, vergat en vergaf van harte. Uit dit voorval had het volk, weliswaar, de juiste toedracht van de zaak niet vernomen, maar toch de onregelmatigheid en de storing gezien, en dat zich iets vreemds had voorgedaan, want zij hadden het luide roepen van de vrouw gehoord, dat er voor haar zou gebeden en geofferd worden. Allen baden vurig en liefdevol voor haar en verheugden zich over haar bekering. In deze stad woonde immers zeer goed volk, zoals in het algemeen ten oosten van de Jordaan; zij hadden veel meer van de zeden der aartsvaders bewaard dan op de westzijde van de stroom. Jezus leerde nog zeer schoon en indrukwekkend; ik herinner me duidelijk dat Hij over de zonden van de voorvaderen en ons eigen aandeel er in sprak; Hij zette het een en andere recht in de opvattingen, die zijn toehoorders nopens dit punt hadden. Hij bediende zich daarbij eenmaal van de uitdrukking: “Uw vaderen hebben wijnbessen gegeten en uw tanden zijn er stomp van geworden.” (Ezek. 18, 2). Ook werden de schoolleraren naar de gebreken van hun kinderen ondervraagd en deze dan daarover vermaand; aan hen die hun schuld spontaan bekenden en er spijt over hadden, werden ze vergeven. Vóór de synagoge bevonden zich vele zieken, en, hoewel het op loofhutten de gewoonte niet was zieken binnen te laten, toch liet Jezus hen door de leerlingen in de gangen tussen de synagoge en de woningen van de leraren brengen. Na het sluiten van het feest, toen de hele synagoge reeds lang Fascikel 18 1298