776. ‘s Avonds was er in de synagoge en in de huizen een feest (begon er een feest). Nu de sabbat (19 oktober, 28 Tisri) ten einde liep en de nieuwe sabbat aanving, begon men het inwijdingsfeest van Salomo’s tempel (beter gezegd: de octaafdag ervan) te vieren. De synagoge was vol lichten (cfr. fasc. 6, nr. 141, voetnoot 315; let op de volgende woorden:) Dit feest was eigenlijk reeds voorbij; de eigenlijke dag viel samen, meen ik, met het einde of laatste dag (octaafdag) van Loofhutten, en heden hield men er de naviering (of octaafdag) van. Jezus sprak over de inwijding van de tempel, hoe God in de nacht aan Salomo verschenen was en hem gezegd had dat Hij Israël en de tempel zou bewaren, indien hij Hem getrouw bleef, en dat Hij in de tempel onder hen zou wonen, doch dat Hij hem zou verwoesten, indien zij van Hem afvallig werden (I Kon. 9, 2-9; II Kron. 7, 12-22). Dit paste Jezus op de tegenwoordige tijd toe, daar zij werkelijk aan ontrouw schuldig waren en dat dus, indien zij zich niet bekeerden, hun tempel de verwoesting nabij was. Hij sprak zeer streng en beslist, maar de Farizeeën waagden het, Hem tegen te spreken en zij legden dit woord van God, tot Salomon gesproken, uit als niet werkelijk aldus gesproken of letterlijk bedoeld, doch als een dichterlijke manier van spreken, als een voortbrengsel, een dromerij van Salomo’s fantasie. Het dispuut werd zeer levendig en ik zag hoe Jezus hun vinnig te woord stond. Hij kreeg zulk een ontzagwekkend voorkomen (fasc. 13, nr. 438, voetnoot 199), dat zij geheel ontsteld werden en Hem nauwelijks nog in het aangezicht konden aanzien. Fascikel 18 1358