Hij herhaalde gehele zinsneden uit de sabbatlezing van heden, sprak over hun vervalsen en verdraaien van de eeuwige waarheden, van de geschiedenis en tijdrekening van de oude heidense volkeren, b. v. de Egyptenaren en Hij vroeg hun: “Hoe durft gij het aan deze heidenen verwijten te doen, aangezien gijzelf reeds in zulk een diepe ellende verzonken zijt dat gij, wat U als het kostbaarst en heiligst overgeleverd is, het woord van de Almachtige, waarop zijn Verbond met uw heilige tempel gegrondvest is, als een fabel, een verdichtsel, een vrucht van de fantasie, volgens de gril en inblazing van uw eigenliefde en eigenzinnigheid verwerpt.” Jezus herhaalde nogmaals en bevestigde plechtig Gods belofte tot Salomon en verklaarde: “In uw zondige vervalsing en uitlegging van de Wet, daarin zelf begint Jahwe’s bedreiging reeds in vervulling te gaan, want waar het geloof aan zijn heiligste en plechtigste beloften wankelt, daar wankelen ook reeds de grondslagen van de tempel.” Hij zei hun duidelijk: “Ja, de tempel zal afgebroken en verwoest worden, daar gij aan de beloften niet gelooft, daar gij het ‘Heilige’ (Jezus zelf, de Heilige van Israël) niet erkent en niet heiligt! gij zult zelf aan zijn verwoesting arbeiden en er zal geen deel aan ongeschonden blijven; Hij zal verwoest worden om uw zonden!” (‘Het Heilige’ is een hebraïsme en betekent in deze en meer andere  contexten; ‘de Heilige’, cfr. Lk. 1, 35; de Joden erkennen en  eerbiedigen Christus niet; zij versmaden en verwerpen Hem  integendeel!).   Op deze wijze sprak Jezus en wel met zulke aanwijzingen, gebaren en overtuigingskracht, dat Fascikel 18 1360