Daar bereidden de Merozenen hun huiden. Judas of zijn ouders hadden zich daar een tijdlang opgehouden en van daar had hij zijn bijnaam Iskariot bekomen. Vóór Meroz (Sebata) werd Jezus door de arme burgers, die van zijn komst op de hoogte gebracht waren, met grote vreugd ontvangen; zij kwamen Hem tegemoet en brachten Hem klederen en zolen om ondertussen de Zijne uit te schudden en te reinigen. Jezus dankte hen en ging met zijn leerlingen in een herberg in de stad, waar men Hem de voeten waste en iets ter verkwikking en verwelkoming aanbood. Ook de Farizeeën kwamen tot Hem en Hij hield nog ‘s avonds in de synagoge voor het toegestroomde volk een belangrijke redevoering, waarin Hij het had over de luie knecht en het begraven talent; Hij paste die parabel toe op zijn toehoorders uit de stad. Daar zij, als zonen van de dienstmeiden, slechts één talent ontvangen hadden, was het hun plicht daarmee te woekeren, maar zij hadden het integendeel begraven. Nu de Heer naderde, moesten zij haast maken om er nog iets mee te winnen. Ook bracht Hij hun onder de ogen hun tekort aan liefde voor hun buren en hun haat tegen de Samaritanen. Ook de Farizeeën van hier waren volstrekt niet tevreden met Hem, maar het volk des te meer, daar zij zwaar verdrukt werden door de Farizeeën en de ganse stad zo vergeten en aan haar lot overgelaten was, dat niemand anders hen hier te hulp kwam. Fascikel 18 1399