Oorsprong, bezigheden, karakter van Judas. 799. Judas Iskariot kon toen een man van 25 jaren zijn. Hij was van middelbare grootte en niet lelijk; hij had zwart haar; zijn baard was rosachtig. Op zijn klederen was hij zeer net, fijner en meer verzorgd dan de doorsnee-Jood; hij was spraakzaam, gezellig en dienstvaardig en deed zich gaarne voor als een man van gewicht. Hij vertelde graag, maar dan met het air van iemand die het goed weet, over grote figuren en heilige mensen en waar men hem niet kende, was hij verwaand en onbescheiden. Indien hij echter door iemand die het beter wist, van onwaarheid overtuigd werd, dan trok hij zich verlegen terug. Hij was eer-, rang- en geldgierig; hij was altijd op goed geluk uitgetrokken en verlangde naar bekendheid, naar een hoge positie, een betrekking, naar eer en geld, zonder dat hij zich van al die gevaarlijke ambities duidelijk en eerlijk rekenschap gaf. De verschijning van Jezus trok hem buitengewoon aan; immers de leerlingen werden onderhouden en hadden een bestaan; de schatrijke Lazarus deed mee en steunde de zaak van Jezus; men geloofde dat Hij een rijk tot stand zou brengen; men noemde Jezus koning, de Profeet van Nazareth, ja, de Messias. Jezus’ wonderen en wijsheid vervulden ieders mond. Judas vatte dus een vurig verlangen op een leerling van Jezus genoemd te worden en aan zijn heerlijkheid, die hij voor een wereldlijke hield, eenmaal deel te hebben; hij had reeds lang overal inlichtingen over Hem ingewonnen en de laatst vernomen nieuwtjes over Hem verder verspreid. Aan verscheidene leerlingen had hij zijn verlangen kenbaar gemaakt en nu was het zover gekomen, dat hij hier in Jezus’ nabijheid was; hij was een soort halve geleerde zonder vaste betrekking en verlangde daarom des te meer deel uit te maken van het gezelschap van Jezus. Ook met rekenen en handel had hij zich bezig gehouden en met zijn vermogen dat hij van zijn natuurlijke vader geërfd had, liep het ten einde. Fascikel 18 1403