Van zijn herberg ging Jezus met zijn leerlingen een heel eind ver (b.v. 1 km) westwaarts, een weinig opstijgend rond de noordelijke buitenkant van de stad tot op een zekere afstand van het daar gelegen melaatsenhuis. (Misschien wel, zoals dikwijls, tegen de stadsmuur aangebouwd, cfr. fasc. 16, nr. 594, voetnoot 282). Hier gebood Hij zijn leerlingen Hem alleen verder te laten gaan en te scheiden. Hierop sloegen zij, waar de weg zich splitste, het pad in, dat noordwaarts op de berg liep. Jezus echter ging in het huis der melaatsen, riep hen buiten en hen aanrakend genas Hij hen en beval hun zich voor de wettelijke reiniging te gaan tonen aan de priesters. Hierna ging Jezus een weg op, die (schuin) noordoostwaarts liep en uitkwam op de weg die de leerlingen ingeslagen waren. Judas Iskariot tot leerling aangenomen. 803. Ondertussen was Judas Iskariot hier op de berghelling tot hen gekomen; Bartolomeüs en Simon de Ijveraar stelden hem aan Jezus voor met de woorden: “Meester, dit is Judas van wie wij U gesproken hebben.” Jezus zag hem zeer minzaam, doch met een onbeschrijfelijke weemoed aan en Judas zei met een buiging tot Jezus: “Meester, ik bid U mij een deel aan uw lering te verlenen.” Jezus antwoordde zeer zacht en profetisch: “Dit deel kunt gij nemen, indien gij het niet aan een andere wilt overlaten.” Dit was de zin van zijn woorden, en ik voelde dat Hij daarmee op Matthias profeteerde, die later de plaats van Judas onder de twaalf innam (Hand. 1, 20). Het was tevens een toespeling op het verraad van Judas, die zijn Meester verkocht; dit voelde ik daarbij, maar de uitdrukking bevatte nog méér. Fascikel 19 1410