Jezus werd op zijn weg door drie hopen mensen vergezeld; het waren zulke die van zijn bergprediking terugkeerden; zij reisden in gescheiden groepen en begaven zich naar verschillende steden om er de sabbat (2 november) te vieren. Hij ging om de beurt met één van deze groepen. Van de herberg naar Dotan was de afstand bijna 3 uren (in rechte lijn 2 flinke uren). Dotan is een stad wel zo groot als Münster. Ik zag in een bijvisioen dat Elizeüs hier door Jeroboams soldaten gevangen genomen moest worden, maar dat zij met blindheid geslagen werden (II Kon. 6). Er lopen twee grote landwegen door Dotan. - De ene leidt zuidwaarts van Galilea naar Samaria en Judea; - de andere komt van de overzijde van de Jordaan hier voorbij en loopt door het dal naar Afeke (stad in de kustvlakte) en zo naar Ptolemaïs-aan-zee. De houthandel is karakteristiek voor deze stad. Hier, rondom op het gebergte en bij Samaria is nog veel hout, maar over de Jordaan en bij Hebron en aan de Dode Zee is het kaler op de bergen404. Ook zag ik hier in de nabijheid veel houtbewerking; diepe plaatsen waren met tenten overspannen; daar werden balken tot allerhande scheepsdelen bereid; ook lange staven tot schotten en vlechtwerkwanden. De stad heeft 5 poorten en straten. Vóór de poorten staan aan de wegen, die te Dotan kruisen, verscheidene herbergen (zoals bij alle poorten van voorname, belangrijke steden). Jezus ging met de leerlingen naar de synagoge, waar het volk (voor de opening van de sabbat) reeds verzameld was. Ook waren er vele Farizeeën en leraren, die hier talrijk waren, reeds op post; 404 Veel woud. – De laatst vermelde heuvelen te paard bestijgend schrijft Delancker: “Wij bestijgen weer heuvelen en komen opnieuw in een beboste streek.” (blz. 323). Fascikel 19 1425