Ook viel Hij zo scherp tegen de Farizeeën, de Sadduceeën en Herodianen uit, dat zij hoe langer hoe woedender werden. Hij legde ook Isaäks verhuizen van de ene plaats naar de andere uit als een beeld van zijn prediktochten. Zulke verhuizingen hadden plaats naar aanleiding van hongersnood. Hij verklaarde het verstoppen van de bronnen door de Filistijnen als een beeld van de tegenwerking en vervolgingen van de kant der Farizeeën (Gen. 26, 17- 18). De profetie van Malakias 1, 5. 11 verklaarde Hij voor vervuld: “Mijn Naam is groot (beroemd, verheerlijkt) ook buiten het gebied van Israël … want van de opgang der zon tot haar ondergang wordt hij aanbeden. Op iedere plaats wordt mijn Naam een wierookoffer en EEN REINE OFFERANDE (het H. Misoffer) gebracht. Waarachtig mijn Naam is groot onder de volken!” Ook vermeldde Hij al de wegen die Hij bewandeld had om Jahwe’s naam te verheerlijken aan deze en gene zijde van de Jordaan, en dat Hij zijn tochten voortzetten zou tot het doel was bereikt en zijn taak volbracht. Vervolgens legde Hij nog deze woorden uit: “Een zoon zal zijn vader eren en een knecht zijn heer!” (Mal. 1, 6), en Hij richtte ze als een verwijt tegen hen; zij voelden zich getroffen en beschaamd en konden niets tegen Hem uitrichten. Wanneer nu het volk de synagoge verliet en ook Jezus met de leerlingen van daar wegging, werd Hem in een voorhof de weg door zijn vijanden versperd; zij omringden Hem in een halle Fascikel 19 1477