Petrus heeft een wonderbaar karakter. Waar het het goede en ware betreft, is hij onbeschrijfelijk ijverig en heftig, en wanneer hij zijn mond daarbij eens voorbijpraat, iets verkeerd zegt of doet en een berisping oploopt, is hij aanstonds beschaamd, verlegen en achteruitwijkend. Andreas was in zijn doen en handelen rustig, zonder achterdocht, standvastig en onvermoeid, zonder veel angst of zorg. *** In het Evangelie is slechts van die personen en leerlingen in het bijzonder gewag gemaakt, die door hun kenmerken een bijzondere soort of klas van mensen in de Kerk vertegenwoordigen. Al het overtollige, het dubbele, herhalingen zijn er vermeden. Zo zijn de geschiedenissen van de menigvuldige zondaressen weergegeven in de geschiedenis van Maria Magdalena. Ook vindt men er slechts enige karakteristieke, betekenisvolle gesprekken van de Apostelen. Het is daar zo, alsof men, van een mens sprekend, zegt: “Hij heeft een heldere kop, een gevoelig hart, naarstige handen, vlugge voeten; veelvuldig en gemakkelijk loopt de gal hem over.” Men maakt dan alleen van de genoemde delen gewag, zonder te spreken van de knieën, schouders, oren, maag en borst of nog andere delen, indien men niet een kenmerkende deugd of ondeugd wil noemen, waarvan ze de zetel, het werktuig zijn. Zo wordt er in het Evangelie weinig van de H. Maagd Maria, maar meer van Magdalena en Marta gesproken, en dit alles tot nut en zaligheid van de mensen, niet alleen voor die van een bepaalde tijd, maar van alle tijden. Immers, vele zaken zijn verzwegen, die een tijdlang een volk wel hadden kunnen stichten, maar het in andere tijden zouden geërgerd hebben. Fascikel 19 1504