zielen door de afgrond verzwolgen worden; ja, klaarblijkelijk is dit erger dan het lot van Sodoma.” *** Nadat Jezus de zondaars zo streng en dringend tot boetvaardigheid vermaand en opgevorderd had, veranderde Hij van toon en vloeide weer over van liefde. Hij riep alle zondaars tot zich, ja, Hij stortte tranen van liefde. Hij bad zijn Vader de harten te ontroeren en de zielen te trekken. Indien slechts één groep, of in die groep slechts enige mensen, ja, ook maar één enkele ziel tot Hem kwam, al was ze ook met alle schuld beladen, indien Hij maar één ziel kon winnen, Hij wilde alles met haar delen (cfr. nr. 814, voetnoot 406). Hij wilde alles voor haar ten beste geven, Hij wilde zichzelf voor haar slachtofferen en gaarne met zijn leven voor haar en haar schuld betalen. Hij strekte de handen naar allen uit en riep hen tot zich met de woorden: “Komt! komt! gij ten minste die het lastig hebt, gij die beladen zijt. Komt gij! zondaars! doet boetvaardigheid en deelt het Rijk met Mij!” Ook tot de Farizeeën en tot al zijn vijanden strekte Hij de armen uit met het verlangen ook maar één van hen tot Hem te zien komen. Magdalena had in het begin als een schone, zelfvoldane, voorname vrouw en zeker van zichzelf ten minste in de schijn, bij de andere vrouwen gezeten, doch inwendig was zij reeds beschaamd en ontroerd naar hierboven gekomen. In het begin zag zij rond in de menigte, doch zodra Jezus verscheen en zijn preek begon, werden haar ogen en haar ziel Fascikel 19 1513