Hierop vatte zij het lange einde van haar sluier tussen beide handen gevouwen samen en streek ermee eenmaal over de haren van Jezus, als om ze glad te strijken en de overtollige zalf af te drogen. Na deze handeling die zij vlug en handig uitvoerde, trad zij enige schreden achteruit. Het levendig dispuut was onderbroken: alles was stil; iedereen bezag de vrouw en Jezus; een aller-aangenaamste geur vervulde de zaal. 854. Jezus was volkomen bedaard. Vele gasten staken de koppen tezamen, blikten toornig naar Magdalena en fluisterden. Vooral Simon Zabulon scheen geërgerd en Jezus zei hem: “Ik weet wat gij denkt, Simon, gij denkt dat het niet past dat Ik door deze vrouw mijn hoofd heb laten zalven; gij meent dat zij een zondares is, maar gij hebt ongelijk, want, gedreven door haar liefde, heeft zij de gebruiken van de gastvrijheid vervuld, terwijl GIJ ze verwaarloosd hebt; gij hebt Mij de eer, die men een gast verschuldigd is, niet bewezen!” (Lk. 7, 39-40). Fascikel 19 1520