beknoptheid. Alleen voor deze passage uit de openbaringen van de H. Brigitta, ruimen wij hier een plaatsje in: “In drie heiligen heb Ik,” zegde haar Jezus, “boven alle andere mijn welbehagen gehad, nl. - in de H. Maagd Maria, mijn Moeder, - in Joannes de Doper en - in Maria Magdalena. Na haar bekering knarsetandden en gromden de duivelen: “Hoe krijgen wij deze vette buit weer in onze netten? Zij baadt en reinigt zich dermate in het water van haar tranen, dat wij, geheel ontsteld, onze blikken er van afwenden; zij bedekt zich zo rijk met goede werken, dat ze voor geen enkele vlek nog vatbaar is; ze is zo gloeiend van liefde, zo ijverig in de dienst van God, zo hunkerend naar heiligheid, dat wij tot haar niet meer durven naderen.” Drie dingen kenmerkten voortaan haar ziel, zegde Jezus nog: zij beminde niets boven Mij, haar God; zij was besloten alles te vermijden wat Mij onaangenaam was en alles te doen, wat goddelijk en Mij welgevallig was.” (Openbaring IV, 108). “Na mijn allerheiligste Moeder heeft niemand zo over mijn lijden en dood getreurd als Magdalena, want haar droefheid was evenredig aan haar liefde en deze was mateloos … Daarom was ze na mijn Moeder ook de eerste om na mijn verrijzenis met een verschijning vereerd, begenadigd te worden. Zou iemand Mij meer medelijden hebben betoond, Ik zou eerst aan hem, daarna aan Magdalena verschenen zijn …” Het is dan ook geen wonder dat de Kerk haar steeds vereerd heeft als een der grootste heiligen en haar feest gelijkgesteld heeft met dat der apostelen, zodat in haar mis zelfs het Credo gebeden moest worden. Een ‘moderne’ tijd gelijk de onze was nodig om daar verandering in te krijgen en haar roem te doen tanen. Gekomen bijna halverwege het werk en met voor ogen het voorbeeld van Magdalena, durven wij nog eens terugwijzen naar het laatste punt van de VOORREDE 16 (in fasc. 9). Daar plaatsten wij enkele korte gebeden ten gebruike van de vrome en naar Christus georiënteerde lezer, die uit zijn lezing het summum van voordeel wenst te trekken. Fascikel 19 1524