In dezelfde hoek, nader hij het Meer lag, volgens K.’s aanwijzing een  melaatsengesticht.   ***  De heerlijkheid en rijkdom van deze vlakte wordt door Flavius Josephus  meesterlijk beschreven: “Ze is bewonderenswaardig, zegt hij, niet alleen  om haar schoonheid, maar ook om haar vruchtbaarheid.  Van nature is  de grond geschikt voor alle soorten van planten; het vernuft en de  noeste vlijt van zijn bewoners verhogen nog haar  voortbrengingsvermogen.    De lucht is er zeer mild en gematigd en biedt voor alle soorten van  vruchten de vereiste voorwaarden om goed te gedijen.    Notenbomen die nochtans een koel klimaat verlangen, groeien daar  uitstekend en zijn talrijk.  Andere bomen die meer baat hebben van de  hitte, zoals de palmboom, of die een gematigd klimaat vergen, zoals de  olijf‐ en vijgenboom, genieten daar de gepaste lucht.  Men zou waarlijk  zeggen dat de natuur, uit een zekere voorliefde voor dit land, hier de  tegenstrijdigste dingen verzoend en verenigd heeft.    Alle jaargetijden heeft ze aan die landstreek dienstbaar gemaakt.    Niet enkel levert de grond voortreffelijke vruchten op, maar deze zijn er  bovendien zolang voorhanden, dat men gedurende tien maanden goede  druiven en vijgen vindt.  Sommige andere vruchten groeien en rijpen er  het jaar door.   Benevens deze voordelen van lucht en klimaat is deze landstreek  overvloedig van vruchtbaarmakend water voorzien.  Het komt van een  zeer rijke bron die Kafarnaüm heet en die de vlakte in haar gehele  uitgestrektheid besproeit.” (B.J. I, 354‐355).    (Over deze bron zeggen wij straks een woordje; het kanaal dat haar  water overal in de vlakte brengt is op ons kaartje hiervóór met een  lijn van kruisjes aangeduid).   Later, onder vreemde heerschappijen, te beginnen met de Arabische  (635) ging al die heerlijkheid te niet; de vlakte veranderde in de loop der  eeuwen in een reeks moerassen, in een distelveld met ceders (Christi‐ doorn‐bomen), in een ondoordringbare wildernis.   Fascikel 19 1531