Hij niet lang bij hen vertoefd. (Wij lezen in fasc. 16, nr. 625: “Door het dorp van Serobabel gaande, genas Hij twee melaatse mannen en zette zijn weg dan weer voort.”) Dit dorp bestond uit menigvuldige tuinen, die elk met een muur omgeven en afgezonderd waren (grensmuurtje of steunmuur die langs de helling van de heuvel een terras steunde, waarop een tuin aangelegd was). Het vijftigtal woningen die ik gezien heb, waren schier allemaal aparte hutten of kelderwoningen (waarbij ook wel grotwoningen) ingebouwd in de steunmuren, die de met tuinen bedekte heuvelterrassen schragen. Daar woonden louter tuiniers, dienstboden, slaven en pachters van de hoofdman Serobabel, aan wie dit hele landgoed toebehoorde. Om uit het (kleine) dal dat te Kafarnaüm is (bedoeld is waarschijnlijk het miniatuurdal bij de synagoge, nr. 373) naar dit dorp van Serobabel te gaan, moest men door die zo aangenaam ingerichte, wilde bergengte gaan, die tevens een soort van dierentuin was, waardoor Jezus zich toen heimelijk naar hier begaf. (Die aangename wildernis is het ravijn, bijwadi van de Djamoes). Heden was hier Serobabels intendant met het voltallig dienstpersoneel en met Serobabels genezen zoon bijeen; zij waren allen gedoopt. Jezus deed voor hen en de dorpsbewoners en voor zijn gezellen een lering en Hij genas hier ook verscheidene zieken. Daarna nam Hij een kleine maaltijd. 857. Eerst met het vallen van de avond begaf Hij zich in het dal van Kafarnaüm naar het huis van zijn Moeder, nadat zijn leerlingen zich weg begeven hadden, ieder naar de zijnen. (Op ons kaartje kan dat huis zowel tot de vlakte Gennezaret als tot het dal Tabiga gerekend worden; het wordt op die plek bij benadering gelokaliseerd). Fascikel 19 1541