Jezus onderrichtte een grote massa volk op de heuvel (meer noordelijk), waar de tuinen van Serobabel zijn; Hij verhaalde meerdere parabelen. De leerlingen verstonden Hem niet, en toen Hij zich daarna met de nadere (intiemere) leerlingen afzonderde, verklaarde Hij hun een parabel van de zaaier en het onkruid en van het gevaar de tarwe met het onkruid uit te rukken (Mt. 13, 24-43). In de eerste plaats was het Jakobus de Meerdere, die Hem gezegd had dat zij Hem niet verstonden en die Hem vroeg waarom Hij niet duidelijker sprak (Mt. 13, 10-11; Mk. 4, 11-12). Jezus antwoordde: “U zal alles verklaard worden, maar ter wille van de zwakken en de heidenen mag het Rijk Gods niet naakt getoond worden (aan de eerste de beste). Daar zij nu reeds daar afschrik van hebben, omdat het hun ontaarde, aardse ziel te zwaar toeschijnt (cfr. Joa. 16, 12), zo moeten zij het eerst onder de sluier der gelijkenis leren kennen; het moet als een zaad in hen kiemen, opschieten en groot groeien; de aar is er in verborgen en in de aar het zaad, dat zelf in de aarde weer moet verborgen worden . (Mk. 4, 26-29).” Maar HUN verklaarde Hij de parabel, die betrekking had op hun roeping als arbeiders in de oogst (Mt. 20, 1-16). Hij sprak in het algemeen over de navolging en zei dat zij weldra allen bestendig met Hem zouden meereizen en Hij hun alles zou verklaren. Fascikel 19 1558