ouders en van enige zijner voorouders, vóór de ingang zijn banden losgemaakt; maar nu moest hij zich door de doop ook laten ontbinden van de ziekte der zonde, opdat hij niet uiteindelijk in een nog verschrikkelijker gevangenschap terecht zou komen. Jezus leerde over de deugd van de ouders, die in later tijd de kinderen ten goede komt, en hoe, om de gerechtigheid der oudvaders God Israël tot nog toe had geleid en gespaard; maar nu dit zelfde volk, gestorven door de zonde, in lijkwindsels gewonden en reeds gekist en toegedekt, aan de rand van het graf gekomen was, net als deze jongeling, was zijn barmhartigheid voor de laatste maal tot zijn volk gekomen. Joannes had de wegen bereid en met sterke stem geroepen om de harten uit de doodslaap op te wekken en de Vader erbarmde zich nu voor de laatste maal en opende voor de waarheid, het licht en het leven de ogen van allen, die ze niet hardnekkig gesloten wilden houden. Hij vergeleek het volk in zijn verblindheid met de jongeling: in lijkdoeken gewonden en gekist, ontmoette dit volk nu het Heil buiten de poorten der stad en reeds bij de rand van het graf. Door de volgende punten van gelijkheid vestigde hij hun aandacht op het tragische, het kritische van het ogenblik: indien nu deze dragers hun oren voor zijn stem hadden gesloten, de kist op zijn bevel niet hadden neergezet en geopend, noch het omwikkeld lijk losgewonden, maar hardnekkig hun weg hadden vervolgd, de levende, maar zwaar geboeide des Fascikel 20 1570