876. Joannes had altijd grote moeite met zijn leerlingen; zij wilden niet van hem scheiden en hij zond hen zo herhaaldelijk tot Jezus, alleen met het doel dat zij Hem zouden leren kennen en volgen. Maar dit viel hun zwaar, daar zij reeds, als leerlingen van Joannes, zeer met zichzelf ingenomen waren; hij liet daarom Jezus ook zo dikwijls verzoeken om toch openlijk en ondubbelzinnig te verklaren wie Hij was, opdat zijn leerlingen het zouden horen en geloven en zich met alle mensen tot Hem bekeren. Toen zij ditmaal weer met hun twijfels en moeilijkheden tot Joannes kwamen, kreeg hij opnieuw de gedachte Jezus nog eens er om te verzoeken openlijk en ronduit de verklaring af te leggen dat Hij de Messias, de Zoon van God was, en hij vaardigde er dus twee met deze vraag naar Jezus af. Toen zij aankwamen, keerde Jezus, zoals ik zei, terug uit het dal (ten oosten van de stad) en in de stad gekomen begaf Hij zich aanstonds met zijn leerlingen naar de ronde plaats, waar de zieken uit het hele gewest gerangschikt en gelegerd waren. Ook zieken uit Nazareth waren onder hen, die Hem kenden: lammen, blinden, stommen, doven, zieken van alle aard en ook meerdere bezetenen. De kring rondwandelend genas Hij de bezetenen op verschillende wijzen. Deze waren niet zo woedend, gelijk dikwijls andere keren, maar zij hadden in hun ledematen krampen en verschrikkelijke stuiptrekkingen. Jezus genas hen door een bevel uit de verte in het voorbijgaan. Ik zag de gewone donkere damp van hen wijken, henzelf lichtelijk onmachtig worden en hoe zij, na tot zichzelf gekomen te zijn, er geheel veranderd uitzagen. De damp stijgt dan dun uit hen en trekt zich verdichtend tezamen: menigmaal verdwijnt hij in de lucht en menigmaal zinkt hij in de aarde; dit laatste deed hij hier. Dikwijls, wanneer de boze geest in de vorm van een donkere schaduw meer in menselijke gedaante van hen wijkt, zie ik hem niet ogenblikkelijk verdwijnen, maar tussen de mensen ronddwarrelen, heen en weer dwalen en pas dan ontwijken. Fascikel 20 1583