877. Jezus genas de zieken, rondgaand langs de kring, en kwam dan bij een van Nazareth, die zijn oude vriendschap met Hem oprakelde en vroeg: “Herinnert U zich nog de tijd dat U 25 jaar kon zijn en dat uw grootvader stierf? Weet U nog dat wij toen vaak tezamen geweest zijn?” Hij bedoelde daarmee Anna’s tweede of derde man, dit weet ik niet meer juist. Jezus ging op die herinnering niet in en zei alleen: “Ja, vriend, ja, Ik ken u goed, Ik weet het nog”, en bracht het gesprek aanstonds op zijn zonden en kwalen. Daar Hij berouw en geloof in de man zag, genas en vermaande Hij hem en ging over tot de volgenden. Toen Hij nu aan het tegenovergestelde einde van de kring gekomen was, traden de afgezanten van Joannes, die de hele tijd al zijn wonderen uit het midden van de kring aanschouwd hadden, Hem opnieuw in de weg en zeiden: “Joannes de Doper heeft ons tot U gezonden en laat U vragen: Zijt Gij Degene die komen moet, of moeten wij een andere verwachten?” Hierop zei Jezus tot hen: “Gaat Joannes verkondigen wat gij gezien en gehoord hebt: de blinden zien, de doven horen, de lammen gaan, de melaatsen worden gereinigd en de doden verrijzen; (onlangs nog de jongen van Naïm). De weduwen worden getroost, aan de armen wordt het Evangelie verkondigd, wat krom is, wordt recht gemaakt en zalig hij die geen aanstoot aan Mij neemt!” Hierop wendde Hij zich weer van hen weg en zij vertrokken zonder uitstel. Jezus kon feitelijk niet duidelijker van zichzelf spreken, want wie had Hem verstaan? Zijn leerlingen waren wel allen goede, eenvoudige, edelmoedige, rechtschapen mensen, maar nog niet in staat tot zulk een erkenning. Immers, meerderen van hen waren naar het vlees met Hem verwant en zij zouden zich geërgerd of verkeerde gedachten van Hem gekregen hebben. Het volk was Fascikel 20 1585