stonden en Hij riep hun toe naar beneden te komen. Nu konden zij tot hun grote verwondering alleen en zonder hulp de trappen afdalen. Het voorhof was voor de vertrekkende mensen met fakkels verlicht; en hoe woedend waren de Farizeeën, toen zij de beide mannen, die verachte zondaars, aan hun rode mantels bij het fakkellicht in de nacht herkenden! Die ongelukkigen zonken sidderend op hun knieën voor Jezus neer. Hij nu legde de hand op hen, ademde in hun aangezicht en zei: “Uw zonden zijn u vergeven.” En Hij vermaande hen tot de onthouding en tot de doop der boetvaardigheid. Hij gebood hun ook hun schriftgeleerdheid te laten varen: Hij zou hun de weg en de waarheid leren kennen. (cfr. Joa. 14, 6). 887. Toen stonden zij op; hun mismaaktheid verbeterde zienderogen, hun zweren droogden op en de korsten vielen er van af; zij dankten Hem onder tranen en gingen met Serobabels knechten naar huis. Vele weldenkende mensen verdrongen zich nu om hen en feliciteerden hen met hun boetvaardigheid en genezing. De Farizeeën echter waren als razend; zij schreeuwden Jezus toe: “Gij geneest zieken op een sabbat! Gij vergeeft zonden! Gij! Hoe kunt GIJ zonden vergeven? Hij heeft de duivel in, die Hem helpt, zo bepraatten zij het volk; Hij is een razende gek; het is genoeg te zien! Kijkt maar hoe Hij overal rondrent. Nauwelijks heeft Hij hier zijn spektakel vertoond (fasc. 19, nr. 861), of Hij verschijnt te Naïm en wekt daar doden op (fasc. 20, nr. 870) en dan is Hij te Megiddo en van daar weer hier! Iets dergelijks doet geen gerechtig mens, die bij zijn zinnen is. Hij heeft dus een boze, machtige geest in, die Hem helpt!” Ik hoorde de Farizeeën ook nog zeggen: “Wanneer Herodes met Joannes klaargekomen is, dan zal de beurt aan Hem zijn, indien Hij zich althans dan niet uit de voeten maakt!” Fascikel 20 1608