Joannes, voor het hele volk afgekondigd, had hen wat bevreesd gemaakt. Opeens ontstond een verschrikkelijk gebrul in de synagoge; daar hadden mensen een razende bezetene, een Kafarnaümnaar in de synagoge met zich meegebracht. Hij kreeg een plotselinge aanval en wilde de mensen rondom zich als het ware met zijn tanden verscheuren. Maar Jezus wendde zich naar hem toe en sprak: “Zwijg! brengt hem buiten!” Dan werd de man volkomen rustig; zij leidden hem buiten en hij legde zich stil en vol vrees op de grond neer. Toen nu Jezus, na de sabbatlering gesloten te hebben, buiten ging, trad Hij vóór de deur op de mens toe en verloste hem van de duivel. Hierop begaf Hij zich met de leerlingen naar het huis van Petrus, dat bij het Meer ligt, omdat het daar rustiger was; hier aten zij een weinig en Hij leerde. In de nacht verwijderde Hij zich, als naar gewoonte, om te bidden. Ik heb onder allen die Jezus genas, nooit zogenaamde waanzinnigen gezien; zij werden allen genezen als zijnde door de duivel gekweld en bezeten. De Farizeeën waren nog tezamen en sloegen allerlei oude schriften open over de profeten, hun prediking, handelingen en levenswijze en in het bijzonder over Malakias, van wie men nog het een en ander wist, en zij vergeleken dit met de prediking van Jezus en moesten zijn superioriteit erkennen en zijn gaven en hoedanigheden bewonderen. Niettemin liep hun onderzoek uit op een afkeuring van zijn leer. Fascikel 20 1649