Aradj?) niet aan, en zo is Jezus tot nog toe er steeds omheen gegaan. Op de berg was geen leerstoel, maar een heuvel met een wal er rond, en met een tentdak, dat men voor Jezus uitgespannen had. In het westen en zuidwesten had men uitzicht op het Meer en op de oever en de bergen van de overkant; ook kon men de Tabor er boven zien uitsteken. Er waren zeer vele mensen, overwegend heidenen, meestendeels reeds gedoopt, verspreid in de omtrek gelegerd, maar het ontbrak er ook niet aan Joden. De Joden en heidenen zijn hier (ten oosten van de Jordaan, zoals K. reeds meer dan eens zei, doch ook in Galilea) niet zeer streng gescheiden, omdat hier altijd van weerskanten levendige betrekkingen bestonden, en de heidenen aan die kant van het Meer, voorrechten genoten. (Waarschijnlijk zinspeling op de voorrechten van de Dekapolis). Overigens werd in het algemeen, sedert de heerschappij van de Romeinen over Judea, de afscheiding veel minder in acht genomen (cfr. fasc. 16, nr. 600). 919. Jezus begon met te spreken over de acht zaligheden in het algemeen, en voor heden begon Hij met de uitleg van de eerste: “Zalig zijn de armen in de geest, want voor hen is het hemelrijk”. Hij haalde vele voorbeelden en parabelen aan, en sprak ook over de Messias. Maar vooral had Hij het over de bekering van de heidenen en Hij haalde een voorzegging aan uit de profeet Aggeüs en verklaarde dat nu vervuld was hetgeen deze profeet voorspeld had betreffende de vertroosting van de heidenen: “Alle heidenen zal Ik bewegen (tot Mij trekken), want komen zal de Troost (Trooster) van de heidenen.” (Agg. 2, 8). Fascikel 20 1665