Hij nu bij elke gelegenheid de acht zaligheden in zijn toespraken te pas bracht, zei Hij juist: “Zalig zij die zuiver van harte zijn, want zij zullen God zien!” Juist op dit ogenblik zag Lea hoe Maria in het voorhof kwam; zij was zichzelf niet langer meester en riep, als dronken van vreugde, midden tussen het volk: “Zaliger – zo heb ik duidelijk verstaan – zaliger de schoot die u gedragen heeft, en de borsten die U gevoed hebben.” Toen zag Jezus haar kalm aan en zei: “Ja, maar veel meer zalig, die Gods woord aanhoren en het bewaren.” (En nóg zaliger zij …) Jezus ging vervolgens door met rustig te leren. Maar Lea naderde tot Maria, groette haar en deelde haar zeer blijde de genezing mee van Enuë (nr. 925), haar broers weduwe, en dat zij besloten had heel haar bezit aan de Gemeente te geven. Ook verzocht zij Maria dat zij haar Zoon toch zou smeken haar man te bekeren; hij was een Farizeeër uit Paneas. Maria sprak zeer stil en bedaard tot haar; zij wist niets af van haar uitroep en vertrok met de andere vrouwen. Maria was onbeschrijfelijk eenvoudig. Uitwendig onderscheidde of verhief Jezus haar niet in het bijzijn van andere mensen, tenzij dat zijn gedrag jegens haar van een grote eerbied getuigde. Zij had ook geen andere omgang dan met zieken en onwetenden; zij was in haar voorkomen steeds uiterst ootmoedig, ingekeerd, onophoudelijk in God verdiept. Allen, zelfs de vijanden van Jezus, eerbiedigen haar en toch laat zij zich met niemand in en houdt zij zich stil en alleen. Fascikel 20 1693