“Ik weet wel,” zei Hij, “dat die onreine dieren en die afschuwelijke, duivelse drank van groter waarde voor u zijn dan de zaligheid uwer zielen, maar zo denkt mijn hemelse Vader er niet over. Van Hem heb ik de macht gekregen om die beklagenswaardige mensen te redden en uw varkens te verderven.” En nu bracht Hij hun ook nog al hun schandelijkheden onder de ogen, hun schuldige, zondige toverij, hun ontucht, woeker en duivelendienst. In het bijzonder legde Hij de voornaamste en grootste schuld op hun vrouwen, die al die gruwelen in het geniep bedreven. Hij riep allen op tot boetvaardigheid en tot de doop en bood hun zijn genade en de zaligheid aan. Doch de schade en het verlies van hun zwijnen bleef hun in het hoofd spelen en uit vrees voor een nieuw onheil urgeerden zij hun verzoek dat Hij zich van hen zou verwijderen en hierop keerden zij naar de stad terug. 944. De Joden van hier verkneukelden zich niet weinig over de schade welke de heidenen met de varkens en de drank geleden hadden, want zij werden erg door de heidenen gesard; hun menigvuldige zwijnen strekten hun voortdurend tot ergernis. Anderzijds hadden veel andere Joden van hier zich, met de heidenen vermengd en waren van hun bijgeloof, tovergeest, toverpraktijken en alle ondeugden aangetast. Jezus onderrichtte en bereidde degenen voor, die gedoopt moesten worden, want allen die heden en gisteren genezen waren, en ook de beide laatste bezetenen werden hier door de leerlingen gedoopt. De bekeerden waren zeer bewogen en grondig veranderd; zij en ook de beide jongelingen (uit nr. 935) smeekten Jezus dat Hij hen toch veroorloven zou bij Hem te blijven en leerlingen van Hem te worden. Maar na hun doopsel, Fascikel 20 1726